Voel je vrij om hier (n)iets achter te laten.
Dit open tekstveld is precies dat: open, vrij, toegankelijk — en niet gebonden aan een of ander (kunstmatig intelligent) verzamel-, verdeel- of beheerssysteem.
Woorden komen hier niet langer op afspraak, maar vallen spontaan binnen. Steeds vaker blijven ze weg — alsof ze hun eigen gezegde (en gezwegen) hebben gevonden van: Spreken is zilver, zwijgen is goud.
“schrijven is verklaren, niet-schrijven is klaar.”
In dit derde deel over ‘voelen’ ga ik dieper in op hoe ons brein niet alleen onze lichamelijke sensaties en emoties construeert, maar ook het gevoel 'een persoon’ te zijn én onze perceptie van de werkelijkheid én onze geest.
Over de de big five werkwoorden van de ego-mind en het besef dat we dat ene werkwoord van het leven nooit zullen kunnen begrijpen. Zelfs deze beschrijving is slechts een beschrijving. Besef dat!
Na maanden moeilijk doen is ‘ie eindelijk af. Mijn blog over voetbal, wandelen en het kunstje dat ik opnieuw heb moeten leren: simpelweg schrijven.
Deze tekst is deel 2 van een serie over het hoe, wat en waarom van ‘voelen’. In dit tweede deel staat de vraag centraal: wat is het verschil tussen gevoelens en emoties? En hoe ontstaan ze?
Deze tekst is deel 1 van een serie teksten die is ontstaan als gevolg van een paar diepe duiken in de mysterieuze wateren van het ‘voelen’. Het onderzoekt het hoe, wat en waarom van ‘voelen’. en waarom niet-voelen, hoe paradoxaal dit ook lijkt, (juist) pijn doet. In dit eerste deel staat de vraag centraal: wat is voelen? En hoe werkt het?
In dit ‘zo-zijn’ komen zo af en toe interessante woordspelingen voorbij. Dit is er ook zo één, met wat extra woorden over zo-zijn.
Met pen en papier in de aanslag werd gisteren bedacht om eens een ochtendje vast te leggen wat er zoal weet te ontsnappen uit dit belegerde fort van mijn gedachten.
Dit schrijven betreft een kopie van het hoofdstuk ‘Over Zelfonderzoek’ uit het boek ‘Een herfst vol satsangs’ van Hans Laurentius (pagina 148, 149) dat in z’n geheel als pdf beschikbaar is op zijn website: www.hanslaurentius.com.
Bij wijze van nader onderzoek, just for the fun of it én als dankbetuiging aan Jan Foudraine en Alexander Smit voor hun meesterlijke spreekkunsten, die in meerdere satsangvideo’s bewaard mochten blijven, heb ik er één getranscribeerd.
Op een onbewaakt moment troffen Ramana’s analogie voor Zelfonderzoek ‘The besieged fortress’ en Rumi’s gedicht ‘The Guesthouse’ elkaar op het dorpsplein van mijn gedachten en ontstond een nieuw gedicht.
1 | Ik ben een briefwisseling gestart met mijn vader, die in Kuala lumpur woont. Volgend jaar wordt hij 80. Ik wil onze vader-dochter-relatie opschonen, nu (ik) het (nog) kan.
Ik bevond me gisteren ineens in een Kruidvat. Alsof in een vlaag van bewustzijnsverlies, het denken aan nutteloze dingen als vanzelf was getransformeerd tot het doen van nutteloze aankopen.
Het verhaal gaat dat mijn ouders een munt hebben opgegooid om te beslissen hoe ik zou gaan heten. Mijn moeder ging voor Renate, mijn vader voor Ellen.
Als serieuze student kwam ik altijd braaf voor de training opdagen. maar het huiswerk voor deze specifieke les, heb ik steeds voor me uit weten te schuiven. Tot vandaag.